Sovyet askerleri Polonya’yı işgal etmeye başladıktan sonra binlerce insan zorla Sibirya’ya sürüldü. Bazıları yolda öldü, diğerleri ise açlıktan veya hastalıktan öldü.
Kamplarda kalan 200.000’e yakın Polonyalı gemilere bindirilerek göçe zorlandı, bu da İsfahan ve Tahran’da sona erdi. Ölümü kokusundan tanıyan bu insanlar, kendilerini kucaklayan yeni bir ülkeye geldiler.
O dönemde İran halkı da kıtlık ve salgın hastalıklarla boğuşuyor ama misafirlerini çok seviyor ve sahipleniyordu.
Safran kokan şehirlerde insanlığı, yardımlaşmayı ve sevgiyi gören mültecilerin donmuş hayatlarında güneş doğmak üzereydi. Farsça ve halı dokumayı öğrendiler, İranlılara âşık oldular ve onlarla evlendiler.
Shahzadeh N. Igual, yeni romanında anavatanlarını terk etmek zorunda kalan bir grup Polonyalının gerçek hayat hikayelerinden yola çıkarak savaşın sürüklediği tüm insanların dramını şiirsel bir dille anlatıyor.
Sayfa: 296
Hayata tutunmanın romanı
Kahramanlarımız Rahel, Helena ve Sara’nın yaşadıkları aslında tüm mültecilerin bitmeyen mücadelesidir. Yurtlarından sürülenler, esir alınanlar, ölüme terk edilenler, öldürülenler, sürgünler…
Mutlak aşkın ve yurt dışındaki hayata tutunmanın romanı Mercan’dır adı…
